Wie de kunstgeschiedenis kent, weet dat artistiek talent nu eenmaal vaak gepaard gaat met ego, en in sommige gevallen zelfs met een ego dat niet door de deur past. Ook hedendaagse kunstenaars doen nog vaak hun best om te voldoen aan het romantische beeld dat wij uit literatuur en film van hen hebben gekregen: een woest en gepassioneerd leven, een opvliegend temperament, een wilde haardos boven een open shirt, etc. Dat verkoopt allemaal prima, hetgeen je van beleefde en bescheiden werkzaamheid niet altijd kunt zeggen.
In hoeverre deze ongeschreven wetten ook opgaan voor de Haagse kunstscène zullen we niet verklappen, roddelen is immers niet netjes. Maar graag wijzen wij u op een bericht in het AD, als ook de column van Casper Postmaa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten