Gustav-Adolf Mossa (1883-1971) wordt wel beschouwd als de laatste symbolistische schilder. Zijn werk bestaat vooral uit aquarellen, zeer fijn van detail, en biedt de toeschouwer een prachtige thematische opeenstapeling van alles, dat kenmerkend was voor de periode rond 1900. De rode draad door zijn werk is de femme fatale, die de man naar zijn ondergang leidt of lokt.Mossa woonde zijn hele leven in Nice, waar hij in 1926 werd aangesteld als conservator van het Museum voor Schone kunsten. Hoewel zijn werk voor de Eerste Wereldoorlog al enige waardering kreeg, trad hij hiermee zelf bewust niet naar buiten. Misschien heeft dat ertoe bijgedragen dat hij, als laatste vertegenwoordiger van deze invloedrijke stroming, door kunsthistorici nog wel eens over het hoofd wordt gezien. Zijn tijdgenoten kozen immers voor abstractie. Wij hoorden zijn naam dan ook nooit tijdens onze studie kunstgeschiedenis, maar liepen in de jaren '90 toevallig een overzichtstentoonstelling van zijn werk binnen in Parijs, waar zijn werk toepasselijk tussen fluwelen draperieën hing in een (inmiddels opgeheven) kunstpaviljoen. Later zagen we hem terug bij het Couperus Museum in Den Haag. En nu verschijnt dan eindelijk een catalogue raisonné van zijn oeuvre bij uitgeverij Somogy. Op de omslag prijkt Elle, de ultieme belichaming van de femme fatale: naakt, gezeten op een berg van mannelijke slachtoffers, een katje in haar schoot - dit alles als verwijzing naar de sfinx, die in de 19de eeuw een meer gebruikelijke verschijningsvorm van de femme fatale in de schilderkunst was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten