

In andere landen verkent men al enige tijd de digitale snelweg. Zo bundelden diverse Duitse musea hun krachten in het digitale tijdschrift Kunstgeschichte. Bijzonder aan deze bladformule is dat artikelen zes maanden als 'discussiestuk' op de website staan, waar vakgenoten ze kunnen becommentariëren, waarna de auteur een definitieve versie maakt die als artikel in het archief wordt geplaatst. Erg spannend is de inhoud van het eerste nummer nog niet, en moest de gekozen vormgeving voor de homepage nou weer zo gortdroog? Kunsthistorici kijken juist zo graag naar plaatjes en kleuren. Bovendien krijgt tekst geen wetenschappelijk verantwoorder uitstraling of een breder lezerspubliek door ze te omgeven met grauwe saaiheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten